Tahsin Gunaltay is 56 jaar en woont met zijn vrouw en dochter in de Europarei. Hij is van Turkse komaf en woont sinds 1990 in Nederland. Hij heeft voor diverse internationale bedrijven gewerkt als ICT- er en had een eigen bedrijf. Nu werkt hij in een vijfsterrenhotel in Amsterdam. Zijn droom is om ooit weer terug te keren naar zijn eigen vakgebied, maar het werk bevalt hem goed. “Ik heb leuke collega’s, en op deze manier krijg ik een kijkje achter de schermen van een vijfsterren hotel. Mijn vrouw werkt in hetzelfde hotel, in de ontbijtdienst.”
Het leven was niet altijd makkelijk voor Tahsin. In de eerste jaren dat hij in Nederland was, ging het hem echter voor de wind. “Ik werkte voor een internationaal bedrijf dat onder meer verantwoordelijk was voor de Gouden Gids, en de Golden Pages in het buitenland. Ik woonde een tijd in de Jordaan, had internationale collega’s uit diverse landen. Ik woonde in de Jordaan, en ging geregeld uit met mijn collega’s. Ik kwam onder meer in café Nol, bekend van de André Hazesnummers die ze daar draaien.” Hij werkte tevens acht jaar voor Canon en begon vervolgens zijn eigen bedrijf. “Ik heb daarna jaren in Amsterdam Zuid gewoond. Eerst in de Scheldestraat, bij de RAI in de buurt. Later in Buitenveldert. Daar ben ik ook mijn eigen bedrijf begonnen.” De zaken gingen goed, en hij besloot in te stappen in een ander bedrijf. “Dat importeerde natuursteen, onder meer uit Turkije.” Met dat bedrijf liep het minder goed af: het ging failliet. Voor Tahsin brak er een moeilijke tijd aan. Hij moest niet alleen omgaan met het faillissement, waardoor hij in de schulden kwam, ook zijn mentale gezondheid leed onder de situatie.
Dankzij de steun van zijn familie, medicatie en gesprekken met een psycholoog kwam hij er weer bovenop. “Ik zat in die tijd veel thuis, ik kon niet werken. Mijn vrouw werkte, en ik was thuis met onze dochter. Thuis zitten is echter niets voor mij. Ik ging veel wandelen en besloot vrijwilligerswerk te gaan doen. Ik werd tolk bij Vluchtelingenwerk en hielp één dag in de week in het Hoge Heem. Het tolken doe ik nog steeds op oproepbasis.”
‘Respect en begrip hebben voor elkaar, dat vind ik belangrijk. Mijn wens is dat we in vrede kunnen leven met elkaar.‘
Zijn vrouw leerde hij in Turkije kennen. Ze kregen samen een dochter. “Ze is inmiddels tien jaar en wil modeontwerper worden, samen met haar beste vriendin. Ze kan goed tekenen, zit op dansles en doet aan basketbal.” Het duurde even voor het gezin samen in Nederland kon wonen. “Mijn dochter is in 2011 geboren. In 2013 konden mijn vrouw en dochter naar Nederland komen.”
De laatste jaren gaat het gelukkig beter met Tahsin en zijn gezin. Bang voor een terugval is hij niet. “Sindsdien heb ik voor verschillende bedrijven gewerkt. Het ging vaak om tijdelijke banen. Sinds een week werk ik in het hotel. Ik help met het coördineren van events. Daarbij hoort ook het voorbereidende werk bij, zoals het aankleden van de feest- of vergaderruimte, en het serveren tijdens het event. Het is prima werk, maar ik hoop dat ik in de toekomst weer in de ICT kan werken. Dat is echter niet zo makkelijk, vanwege mijn leeftijd en het gat in mijn cv.”
Uithoorn vindt hij een prettige plek om te wonen. Al duurde het wel even voor hij contact met andere inwoners kreeg. “Pas toen mijn dochter naar school en op dansles ging, leerde ik anderen kennen. Grappig was dat veel mensen zich afvroegen waarom ik van Amsterdam naar Uithoorn was verhuisd. We hadden echter geen keuze.”
Gevraagd naar zijn wensen, antwoordt Tashin: “Onze gezondheid staat voorop. Naast een baan in mijn oude werkveld, hoop ik vooral dat mijn dochter hier goed kan opgroeien en een opleiding kan volgen om haar dromen waar te maken. Voor Nederland hoop ik dat de mensen het hier goed hebben. Respect en begrip hebben voor elkaar, dat vind ik belangrijk. Mijn wens is dat we in vrede kunnen leven met elkaar.”