In het clubgebouw van kano- en roeivereniging Michiel de Ruyter gaan Cora Bartels en Prachi Sakar met elkaar in gesprek. Een gezellige ontmoeting, met de Amstel als decor. Ze hebben een heel andere achtergrond, maar zijn geïnteresseerd in elkaars verhaal. De tijd vliegt voorbij.
Prachi komt oorspronkelijk uit India. Cora is benieuwd hoe ze in Nederland terecht is gekomen. “Ik werkte in India voor een consultancy bureau. Ze deden onder meer projecten voor bedrijven in Nederland. Ik ben voor een project voor de ABN AMRO naar Nederland gekomen. Mijn man ging met me mee. We waren op dat moment zes maanden getrouwd. Het beviel ons allebei heel goed in Nederland, dus we besloten een tijd te blijven. Inmiddels zijn we hier elf jaar. We hebben twee kinderen gekregen: een jongen en meisje die hier geboren zijn.” Ze werkt nog steeds in de ICT, nu voor een bedrijf in Haarlem.
Saamhorigheid
Cora werkt voor de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij en woont met haar man Wim en twee zonen van 19 en 23 jaar in De Kwakel, in het huis van de overgrootouders van Wim. Een heerlijke plek om te wonen, vindt ze. “De Kwakel is een fijn dorp om in te wonen. De saamhorigheid en onderlinge verbondenheid is groot.”
Kwakelse Kermis
Het gesprek gaat verder over één van de belangrijkste feesten in De Kwakel: de Kwakelse Kermis. Het hoogtepunt is de jaarlijkse optocht. “Lijkt het op carnaval?” vraagt Prachi. Cora laat wat foto’s zien van de wagens en de uitdossingen van de deelnemers. Allebei haar zoons deden mee. “De jongste was verkleed als frietzak.” Bij de optocht draait het om plezier, al worden met de wagens ook maatschappelijke thema’s aangekaart. Zoals de krapte op de lokale woningmarkt en de bagageproblemen op Schiphol. “Bier is ook een belangrijk onderdeel van het feest,” lacht Cora. Prachi vertelt over een belangrijk Indiaas feest: Diwali. Het Indiase lichtjesfeest wordt in Amstelveen groots gevierd. “Voor het festival zijn hapjes heel belangrijk, evenals lichtjes. We brengen dan hapjes langs bij vrienden.”
Zwitserland
Cora is benieuwd of Prachi nog familie in India heeft wonen. Hoe vaak ziet ze hen? “We gaan doorgaans één keer per jaar naar India. We zijn dit jaar vijf weken geweest. Het mooie van het thuiswerken is dat ik in India een weekje kon werken. De andere vier weken hebben we met familie doorgebracht. Onze ouders wonen dichtbij elkaar, dus we kunnen makkelijk heen en weer. De kinderen vinden het heerlijk, ze worden goed verwend!” “Maken jullie ook andere reizen?” wil Cora weten. “Ja, we houden van reizen. We hebben veel van Europa gezien. We zijn onder meer naar Parijs en Zwitserland geweest. Dat zijn plekken waar Indiërs graag naartoe reizen. Zwitserland is populair omdat er diverse Bollywoodfilms zijn opgenomen.”
Camper
Cora gaat graag met de camper op vakantie. Ze reizen voornamelijk in Europa. “We zijn onder meer naar Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk en Polen geweest. Dit jaar gingen onze jongens voor het eerst niet mee.”
Zwemmen
Zo stuiten ze al pratend op een grote tegenstelling: hun gedachte over zwemmen. Cora is een echte waterrat, maar Prachi niet. Ze heeft geen zwemdiploma, in India is het niet gangbaar te leren zwemmen. “Ik ben geboren in Mijdrecht,” vertelt Cora. Het zwembad lag achter ons huis. “Ik leerde al op jonge leeftijd zwemmen. Ik ging vroeger hele zomers met een vriendinnetje naar het zwembad. Ik houd van het water. We wonen op in De Kwakel omgeven door het water. Vanuit het kantoor in IJmuiden kan ik ook het water zien.”
Familie
Ze hebben allebei een dierbaar voorwerp meegenomen naar de ontmoeting. Prachi heeft gekozen voor een familieportret. “Ik houd van mijn gezin, ben trots op ze en breng graag tijd met ze door.” Cora heeft Friese doorlopers meegenomen. Ze zijn nooit gebruikt, maar ze betekenen veel voor me. Ik heb als kind leren schaatsen op doorlopers. Ik heb een tijdje geschaatst bij een schaatsvereniging in Wilnis, waar mijn vader voorzitter was. Vanaf mijn 22e ging ik elke zaterdag naar de Jaap Edenbaan om kinderen schaatsles te geven. Na het overlijden van mijn vader in 1997 kreeg ik deze schaatsen van de vereniging. De schaatsen zijn nog nooit gebruikt en liggen op zolder, maar zijn wel belangrijk voor me: het is een verwijzing naar de schaatsclub en mijn vader.”
Gemeenschap
Cora doet vrijwilligerswerk voor sportvereniging KDO, een belangrijke club voor De Kwakel. Veel inwoners zijn lid. “Wanneer je in De Kwakel lid bent van KDO en of meedoet met de belangrijke gebeurtenissen, dan is het niet zo moeilijk om ertussen te komen.” Toen Prachi hier met haar gezin kwam wonen, waren ze één van eerste Indiase gezinnen in Uithoorn. Inmiddels zijn dat er een stuk meer. “Bijna iedereen uit de Indiase gemeenschap in Uithoorn kent me. Daarnaast hebben we Nederlandse vrienden.”
Heimwee
Hebben ze ooit overwogen ergens anders te gaan wonen? “Ik ben opgegroeid in Mijdrecht, heb in Amstelveen gewoond en woon nu al jaren in De Kwakel. Dat bevalt goed.” Ook Prachi heeft het hier naar haar zin. “Wanneer ik in India ben, heb ik na een aantal weken heimwee naar mijn huis. In India is het wat drukker, ik ben dat leven niet meer gewend. De komende jaren wil ik niet terug. Misschien in de toekomst wel, als de kinderen ouder zijn.”