Cora Bartels (52 jaar) werkt voor de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij en woont met haar man Wim en twee zonen van 19 en 22 jaar in De Kwakel, in het huis van de overgrootouders van Wim. Een heerlijke plek om te wonen, vindt ze. “De Kwakel is een fijn dorp om in te wonen. De saamhorigheid en onderlinge verbondenheid is groot.”
Ze werkt op de financiële afdeling voor de KNRM, en houdt zich onder meer bezig met schenkingen en nalatenschappen. Het contact en de gesprekken die ze voert met zeer diverse mensen vindt ze een van de mooiste aspecten van haar werk. “Bovendien is de KNRM een vrijwilligersorganisatie met mensen die zich inzetten voor de veiligheid van anderen. Het is mooi om daar mijn steentje aan bij te dragen.”
Dat doet ze ook in haar vrije tijd: ze is bestuurslid bij KDO. “Daar ben ik in 2012 mee begonnen. Onze zonen zaten bij de vereniging en ze zochten nieuwe bestuursleden. Het kwam op het juiste moment op mijn pad en sindsdien ben ik actief in het bestuur. Onze zonen voetballen nog steeds bij KDO en ik doe er nu yoga. KDO is een belangrijke schakel in het dorp. Voor mij is het een mooie manier om mensen te leren kennen, contacten te onderhouden en me in te zetten voor het dorp. Voor buitenstaanders kan het best lastig zijn om ertussen te komen in De Kwakel. Maar als je kinderen hier op school zitten, of je sport bij een van de verenigingen, dan pas je er snel tussen. Ik heb er nooit problemen mee gehad!”
‘KDO is een belangrijke schakel in het dorp. Voor mij is het een mooie manier om mensen te leren kennen, contacten te onderhouden en me in te zetten voor het dorp.’
Naast het vrijwilligerswerk voor KDO zet ze zich in de ‘vriendenstichting’ van de kerk. “Ik heb daarnaast jaren mensen verzorgd die naar Lourdes gingen. Dan ging het niet om directe verzorging aan het bed. Ik duwde hun rolstoel en voerde gesprekken met mensen. Dat heb ik dertig jaar lang gedaan. Ik ben begonnen tijdens mijn studietijd, een vriendin vroeg me mee. Het leek me niets, maar mijn moeder vond het een goed idee. Ik zou immers ook een weekje ertussenuit zijn. Ik ging met lood in mijn schoenen mee, maar vond het al snel heel leuk om te doen!”
Ze omschrijft zichzelf als sociaal, spontaan (‘al kan ik ook introvert zijn’) en resultaatgericht. “Ik ben niet zo perfectionistisch; ik neem genoegen met iets doen voor 90 procent, als dat betekent dat ik drie in plaats van twee dingen kan afronden.” In haar vrije tijd mag ze graag lezen, wandelen en koken. Ook gaat ze graag naar het theater.
Haar grootste wens kwam een aantal jaar geleden in vervulling. “Ik mocht meedoen aan een oefening waarbij ik met behulp van een helikopter van een reddingsboot werd gehaald. Dat was heel gaaf! Normaliter zijn dat soort oefeningen alleen bedoeld voor onze vrijwilligers. Dat betekent overigens niet dat ik een enorme waaghals ben: ik ben wel bang om te vallen. In het water voel ik me echter op mijn gemak. En bovendien had ik het volste vertrouwen in de vrijwilligers van de KNRM!”
Ze wil meedoen aan het project omdat ze het interessant vindt om nieuwe mensen te leren kennen. “Het is leuk om mensen met een andere achtergrond spreken, met wellicht een andere visie dan de mijne. Daardoor word je horizon verbreed.”