Silvia Bocxe werd geboren op een boerderij aan de Drechtdijk. Met haar man woonde ze drie jaar lang in Uithoorn, in Meerwijk, maar De Kwakel bleef trekken. Ze kregen de kans een woning te kopen aan de Drechtdijk, schuin tegenover haar ouderlijk huis. Silvia is moeder van een tweeling en zet zich in voor verschillende verenigingen en organisaties in het dorp.
Hun woning aan de Drechtdijk is prachtig. Silvia woont er samen met man Paul en hun twee kinderen. “We wonen op een eilandje, zijn omsloten door water. In de loop der jaren hebben we veel aan de woning gedaan. Telkens als we weer wat hadden gespaard, pakten we iets nieuws aan. Het is nu helemaal naar ons zin.”
Het opgroeien in een dorp heeft voor- en nadelen, weet Silvia. Als kind viel ze wel eens buiten de groep en dan is het niet prettig om in zo’n kleine gemeenschap te wonen. Als tiener en jongvolwassene bloeide ze echter helemaal op. “Thuis was het met drie zussen erg gezellig en werd er met vrienden veel bij ons thuis gekaart. Ik ging regelmatig naar een discotheek in Nieuwveen en ik bezocht vele schuurfeesten in de omgeving.” Op zo’n feest heeft ze Paul leren kennen, hij komt ook uit de Kwakel en zat bij de voetbal. “Ik leerde zijn vriendengroep kennen en begon me weer meer thuis te voelen in het dorp.”
Het leven in De Kwakel bevalt haar. “Het dorpse leven, de saamhorigheid. Ook al is De Kwakel de afgelopen jaren flink gegroeid; we hebben best veel import, toch blijft het dorps. Voor buitenstaanders lijkt het misschien alsof je er lastig tussen kunt komen, maar dat valt heel erg mee. Als je meedoet, word je snel opgenomen door het dorp. Een mooi voorbeeld zijn de bewoners van het ‘zwarte dorp’. Zij gaven zich, toen de wijk net gebouwd was, met een team op voor het vlettentrekken, een onderdeel van het jaarlijkse kermisfestijn. Ze werden direct opgenomen.”
‘Het geeft me een goed gevoel als ik ergens een steentje kan bijdragen.’
De Kwakel kent met het Polderfeest en De Kwakelse Kermis een aantal vaste tradities, die worden doorgegeven van generatie op generatie. “Iedereen heeft wel een buurman, oom, vader of opa in het feestcomité. Zo groeien kinderen van jongs af aan met onze gebruiken op. Ze willen de tradities graag helpen behouden. De saamhorigheid wordt versterkt bij KDO, de sportclub in het dorp, de scouting, hobbyclub en vele andere kleine verenigingen die De Kwakel kent. Een groot deel van de Kwakelse bevolking is wel ergens lid van. Ook goed is dat er in De Kwakel voor alle leeftijdstijdgroepen geprobeerd wordt iets te organiseren. Bijvoorbeeld tijdens Koningsdag. De kinderen kunnen dan meedoen aan een optocht met versierde fietsen, koningsspelen en ouderen kunnen klaverjassen.”
Silvia zet zich op verschillende vlakken voor anderen in. Ze organiseerde de nieuwjaarsduik, waarmee geld werd opgehaald voor KIKA. Ze geeft les bij kano- en roeivereniging Michiel de Ruyter. “Roeien is echt mijn sport.” Daarnaast organiseert ze jaarlijks een collecte en helpt ze jaarlijks een toernooi organiseren bij KDO. “Het geeft me een goed gevoel als ik ergens een steentje kan bijdragen.”
Trots is ze op hoe ze zich in de loop der jaren steeds is blijven ontwikkelen. “Ik weet steeds beter waar mijn onzekerheden liggen en hoe ik daar mee om kan gaan.” Fier is ze ook op haar man en kinderen. De tweeling, een jongen en meisje van achttien jaar, hebben het niet makkelijk in deze tijd. “Maar ondanks de beperkingen maken ze er toch wat van.”
Ze doet mee aan het project omdat ze graag andere mensen wil leren kennen. “Het lijkt me leuk om mijn verhaal te delen met mensen met een andere achtergrond en sta open voor het verhaal van anderen.”
Tekst en fotografie: Naomi Heidinga